ოთარ ჩხარტიშვილმა 1970-იან წლებში თავი დაიმკვიდრა წამყვან ქართველ ნონკონფორმისტ მხატვრად. ის მონაწილეობდა 1974 წლის ე. წ. ბულდოზერის გამოფენაში, ასევე ალექსანდრე გლეზერისა და ევგენი რუხინის ბინებში მოწყობილ არასანქცირებულ გამოფენებში. ოთარ ჩხარტიშვილის მჭიდრო კავშირმა მოსკოვის „ანდეგრაუნდის” მხატვართა წრესთან და 1977 წელს ზიმერლის მუზეუმის მიერ (ნიუ-ჯერსი, აშშ.) მისი კოლაჟის -„სპილოს” შეძენამ სუკ-ის ყურადღება მიიპყრო. „1960-იანი წლების ბოლოდან 1990 წლამდე ვზიდე ანტისაბჭოთა მხატვრის ჯვარი და ამიტომ ჩემი ხელოვნება ტოტალიტარიზმისა და ათეიზმის წინააღმდეგ საბრძოლო იარაღი გახდა”, – ვკითხულობთ მხატვრის ავტობიოგრაფიაში. ოთარ ჩხარტიშვილის მხატვრულ მემკვიდრეობაში აღსაღნიშნია კონცეპტუალური სერია „წელიწადის ოთხი დრო.
ჩემი ეზო“. სერია თვრამეტი წლის მანძილზე შექმნილ ასეულობით ფერწერულ ნამუშევარს მოიცავს და რუსთავში, მხატვრის საცხოვრებელი ბინის ფანჯრიდან დანახულ ეზოს ხედებს ასახავს. აქ პირველად ჩნდება ქართულ ხელოვნებაში ხელოვნებისადმი ანტიფორმალისტური მიდგომა, როცა ესთეტიკური ასპექტი მეორეხარისხოვნად იქცა კონცეფციასთან შედარებით.