ფერმწერი, გრაფიკოსი თენგიზ მირზაშვილი დაიბადა 1934 წლის სვანეთში. დაამთავრა თბილისის სამხატვრო აკადემიის თეატრალურ-დეკორაციული ფერწერის ფაკულტეტი (1958). ავტორია პატარა ზომის პეიზაჟებისა და ჟანრული სურათების, რომლებშიც ძირითადად ასახულია ადამიანისა და ბუნების ჰარმონიული კავშირი, აგრეთვე თბილისური ყოფა–ცხოვრება. მრავალი წელი მოანდომა ნიკო ფიროსმანის შემოქმედების კვლევას, შეადგინა და გამოსაცემად მოამზადა წიგნი–ალბომი “ფიროსმანი” (ტ. I – III). იყო ე. ახვლედიანის სახელობის ბავშვთა სურათების გალერეის ერთ–ერთი დამაარსებელი (1968). წარმატებით მუშაობდა წიგნის გრაფიკაში (“კაცია–ადამიანი?” 1974; ვაჟა–ფშაველას ქალიშვილის გულქან რაზიკაშვილის ნაამბობი “მამამა ღმერთს ჩამაჰყარა სახელი”, 1991) და სხვა.გააფორმა “თბილისის ხუროთმოძღვრული გზამკვლევი” (1958). მისი ნახატების გამოფენა მოეწყო გერმანიაში, კანადაში, ავსტრიაში,საფრანგეთში და სხვა. ნამუშევრები ინახება შ. ამირანაშვილის ხელოვნების მუზეუმის და დ. შევარდნაძის სახ. ეროვნული გალერეის, მოსკოვის ტრეტიაკოვის გალერეებსა და კერძო კოლექციებში. დაკრძალულია დიდუბის მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში.
სხვა ავტორები
ვახტანგ გულისაშვილი – ფერმწერი, გრაფიკოსი, დეკორატორი, დიზაინერი, მთეგავი. 1960-1965 წლებში სწავლობდა თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემიის ფერწერის ფაკულტეტზე (პედაგოგები: უჩა ჯაფარიძე, სერგო ქობულაძე). მხატვარს შექმნილი აქვს მნიშვნელოვანი ნამუშევრები ბიჭვინთის ხელოვნების სახლისა და მოსკოვის სასტუმრო მოჟაისკისთვის. მისი მრავალდარგოვანი ნამუშევრები ინახება საქართველოს ეროვნულ გალერეასა და კერძო კოლექციებში. „წიწამური.“1987.…
ვახო ბუღაძე 1982-1991 წლებში სწავლობდა თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემიაში. 1990-იანი წლების საქართველოში არსებული რთული პოლიტიკურ-სოციალური სიტუაცია, ბუნებრივია, აისახა კულტურაზეც. ასეთ ვითარებაში მხატვარი ხელოვნებას გადარჩენის ზონად კი აღარ აღიქვამს, არამედ, პირიქით, ხელოვნების ენით ხმამაღლა აცხადებს თავის დამოკიდებულებას ეპოქალური პრობლემებისადმი. რთულიაგანისაზღვროს ვახო ბუღაძის მხატვრული სტილი, რადგან ის…
ირაკლი სუთიძე ქართველ მხატვართა 80-იანელთა თაობის წარმომადგენელია. მხატვარს მკაფიოდ ინდივიდუალური წერის მანერა გამოარჩევს. მისთვის სახასიათო მხატვრული ხერხები (ოქროსფერი ფონი; მრავალშრიანი ფაქტურული ზედაპირი; ახლო პლანით მოცემული გამოსახულებები) მის მონუმენტურ კოპოზიციებს რომანტიულობის ელფერს ანიჭებს. სიუჟეტებში უგულვებელყოფილია დროის შეგრძნება. ნარატივისგან დაცლილი სცენები განზოგადოებულ სახე-ხატებად წარმოგვიდგებიან, რელიგიურ თუ მითოლოგიურ…